Μια άνοιξη ξεχάστηκε στην άκρη του χειμώνα
Θαλερός Κώστας
Τριαντάφυλλο που γύρισε πάλι πίσω στο χώμα
Μια φωνή στοιχειώνει έναν ήλιο που βγαίνει πάντα για όλους
Ένας θάνατος σκοτώνει τα κελιά για μια ζωή
Όχι αυτή που δεν αξίζει ούτε στιγμή να βιωθεί
Αλλά για κείνη που ορκίζεται κανένας δήμιος να μη σωθεί
Τριαντάφυλλο κι ανάσα μες την ερημιά, την ερημιά, ερημιά, ερημιά
Ένα χάδι ταξιδεύει ανέμου σαϊτιά, ανέμου σαϊτιά, σαϊτιά
Πόσοι θα ναι αυτοί που τον αγώνα θα σκυλέψουν
Άλλοι τόσοι που παρηγοριά στο μάταιο θα γυρέψουν
Μα η φωνή σου συντροφιά στους οδοιπόρους σ’ ένα νόημα βαθύ
Σ’ ένα κόσμο που αδειάζει τις στιγμές του όπου του πουν
Σ’ ένα κόσμο οι αυταπάτες και οι φόβοι κυβερνούν
Να είσαι σίγουρη το πείσμα, το κουράγιο σου, έχουν πολλά να πουν
Μια θάλασσα χωρίζει τις ζωές μας
Μια θάλασσα ενώνει τις καρδιές μας
Κι εσύ πιστή σ’ αυτό που έταξες πετάς στον ουρανό της
Θαλερός Κώστας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου