Παρασκευή 6 Απριλίου 2012




Είναι αλλιώς

να ξαναβγαίνεις

στην επιφάνεια

μετά απο μια μεγάλη βουτιά.


Πρώτα σε νοιάζει ν ανασάνεις

αμέσως μετά να ξανατυλιχτείς

μέσα της

η ανάμνηση _τότε_

έχει τις τρείς της διαστάσεις,

τις έξι της αισθήσεις

αργότερα

σταδιακά γίνεται σέπια


Κάθε φορά η καθημερινότητα

επισκιάζει τα πάντα

εγώ πρέπει να θυμηθώ πως ειναι η εποχή τους

(οι παραστάσεις δεν είναι και πολύ βοηθητικές)

η κιτρινισμένη ανάμνηση της τελευταίας φοράς

θα με κάνει να τις αναζητήσω

...

Με λίγα λόγια

φοβάμαι

πως

_εν μέσω κρίσης_

θα χάσω τις παπαρούνες...

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

οι παπαρούνες χάνονται μόνο όταν θες να τις χάσεις

Ανώνυμος είπε...

ίσως κι όταν κάποιος σου τις κρύψει όταν γυρίσεις για λίγο το βλέμμα αλλού