Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2011

πόνημα

Μέσα στην παγερή μου νύχτα αγκαλιάζομαι φιγούρες
κι έγινα προσεκτικός στις επιλογές,
Μα πάντα βυθίζομαι στα πάθη,
πάντα επιρρεπής στα αγγίγματα,
επώδυνος στις αγκαλιές…
Οι δρόμοι ξημερώνουν τσακισμένα λιθόστρωτα
Στα κράσπεδα του πραγματικού
αγρυπνά η επιμονή.
Επάνω τους θα προσμένω
σκαλίζοντας πάθη, αγγίγματα, αγκαλιές…

5 σχόλια:

bathory είπε...

νταντεύω
ρ μετβ νταντεύω [da'devo]:

περιποιούμαι κπ σαν να ήταν μικρό παιδί

bafory είπε...

να ενα μήλο...
dadaerevο:προ-σουρεαλιστική θόλωση

τι θε να πει ο ποιητης;

δ. είπε...

συνωστίζονται οι κώδικες και ασφυκτιούν τα νοήματα...

Ανώνυμος είπε...

μπα δεν υπάρχουν κώδικες...
νομίζω ότι ο μπάθορυ θέλει να πει ότι ο ποιητής δ. ζητάει περίτεχνα ένα απλό πράγμα: να τον νταντέψουν (κι εν μέρει έχει ένα δίκιο)

ο αυτός είπε...

ο δ. δεν διεκδικεί για τον εαυτό του αυτό τον τίτλο.
Απο κει και πέρα το πρώτο googlαρισμα του λήμματος νταντεύω και η κατάθεσή του ως έχει,δεν είναι τίποτε πέρα απο δήλωση,κι όποιος κατάλαβε...εξού και οι κώδικες...