Εδώ ο κόσμος φλέγεται, για αλλεπάλληλες εξεγέρσεις
Και εκεί να έχουν κάψες, για νέα κρατικά οιδιπόδεια
Εδώ ο κόσμος γεύεται, ωσμώσεις και διευρύνεται
Και εκεί να έχουν προσδοκίες, σε διαγγέλματα και αξιοκρατίες
Εδώ ο κόσμος πνίγεται, σε δηλητήρια θανατικά και πλαίσια
Και εκεί να αιτούνται, απαστράπτουσα εποχή και στείρωση
Όμως εδώ ο κόσμος, στέκεται και αντιστέκεται
και κυνηγιέται και βασανίζεται και δολοφονείται
Και εκεί, κάποιοι
σταβλισμένοι οικόσιτοι να μηρυκάζουν
να χαρωπούνε θλιβερά, σε αδηφάγες καραμέλες
Τώρα, που γράφεται ιστορία
πάνω στα σώματα μας.
4 σχόλια:
voila!
"..τώρα που γράφεται ιστορία
πάνω στα σώματα μας" ενδιαφέρον.. αλλα τι εννοεις;
με εκπλήσεις ευχάριστα φίλε μου
Νίκος Κ.
Από τον πρώτο στίχο
καταλαβαίνω πως είσαι εσύ...
χαμογελάω,
σημαίνει πως υπάρχεις.
Μαύρο το χρώμα σου
νυχτολούλουδο μυρίζεις
κλείνω τα μάτια
να σ΄αγγίξω δεν μπορώ.
Ακούω τη σιωπή σου
χαμογελάω,
από τον πρώτο στίχο
υπάρχεις εσύ...
Δημοσίευση σχολίου