Αναρχία και Ζωή

Φώτα εκτυφλωτικά έκλεισαν τα μάτια μου
Μετρηθήκαμε ξανά, εμείς οι εμφύλιοι εραστές
Κοιταχτήκαμε παίζοντας με κάτι χαλασμένες κιθάρες
Δεν είμαστε μόνοι.Βαδίζουμε στην ουτοπία
Λίγες φορές έχουμε φύγει από την πίσω πόρτα
Και ακόμα και στο κελί δεν ήμασταν μονάχοι
Του χρόνου δεν ξέρω πόσες χορδές θα λείπουν
Ξέρω μόνο ότι περπατήσαμε χερι-χέρι στα σκοτεινά προάστια
Το σινιάλο ήταν η φωτιά και η πόλη κάηκε
Κάποια χαμόγελα έσβησαν στον ήχο μιας πιστολιάς
Αλλά ίσως χωράνε φρικιά στην χώρα των θαυμάτων

Σύντροφοι ευχαριστώ για όλα!!!Ήταν τέλεια!!!Και εις άλλα με υγεία!