Δευτέρα 3 Μαΐου 2010

επίκαιροι αμίλητοι



Την ώρα που αεροκοπανάνε οι άρχοντες περί δημοκρατικής τάξης,

ανάμεσά μας οι αμίλητοι ζούνε.


Κι όσο σαν δούλοι εμείς μένουμε σιωπηλοί,

οι ηγεμόνες δυναμώνουν,

ξεσκίζουν, βιάζουν, ληστεύουν,

των ανυπόταχτων τα μούτρα τσαλακώνουν.


Ετούτων των αμίλητων το πετσί,

περίεργα θα ’λεγες είναι φτιαγμένο.


Τους φτύνουνε καταπρόσωπο

κι αυτοί σκουπίζουνε σιωπηλά το πρόσωπο το φτυμένο.


Να αγριέψουνε δεν το λέει η ψυχούλα τους,

και που το παράπονό τους να πούνε;


Απ’ του μισθού τα ψίχουλα,

πώς να αποχωριστούνε;


Μισή ώρα, κι αν, βαστάει το κόχλασμά τους,

μετά αρχινάνε το τρεμούλιασμά τους.


Ει! Ξυπνήστε κοιμισμένοι!


Από την κορυφή ως τα νύχια ξεσκεπάστε τους,

άλλο δε μας μένει.

μαγιακόφσκι β.

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Σα να ταιριάζει στους συντρόφους (μη βιαστείτε να διαχωριστήτε..αδυνατον) που σιωπηλοί τοποθετούν τους νεκρούς στην αναγκαιότητα της κοινωνικοοικονομικοταξικής σύγκρουσης. Που είναι ο λόγος τώρα? Γιατί αυτή η εκωφαντική σιωπή? πως λειτουργεί η αυτοοργάνωση όταν λείπει η αστυνομία? Περάσαμε ετσι απλά απο το χωρίς αρχή στο χωρίς αρχές? Νίκησε η δύναμη του κρότου? Ετσι απλά?

Ανώνυμος είπε...

Ταιριάζει στα μουδιασμένα κοινωνικά αντανακλαστικά που υπήρχαν κατεγραμμένα πρίν την πορεία της 5ης Μάη. Ένα κοινωνικό μούδιασμα σε αντίθεση με το επιταχυμένο βάθεμα της επίθεσης των αφεντικών αυτού του κόσμου. Η ανάρτηση έγινε πριν να βρεθούν 150000 άνθρωποι στο δρόμο με δεκάδες από αυτούς να δηλώνουν με λόγο και πράξη την συγκρουσιακή τους διάθεση. Κι όμως, μέσα σε ελάχιστες ώρες μπορούν να αλλάξουν πολλά, να διαψευτείς ή να επιβεβαιωθείς. Για τα υπόλοιπα, μπορεί να έχουμε διαφορετικές αφετηρίες αντίληψης των πραγμάτων. Εγώ δεν βλέπω παρά "εκκωφαντικές "φωνές, κριτικές, αυτοκριτικές, θέσεις, αξιακές αντιλήψεις, διαδικασίες. Αυτή είναι η αυτοοργάνωση. Αν θέλεις της παρακολουθείς, δεν κρύβεται εξάλλου. Από το διαδίκτυο έως τις συνελεύσεις. Τη δύναμη και τον κρότο, ξέρει πολύ καλά να τα χρησιμοποιεί για να θριαμβολογεί μονο το κράτος. Έτσι απλά.
ζ.

Ανώνυμος είπε...

Η βία του κράτους και τον παρατρεχάμενων νηχανισμών είναι σαρωτική και καμία σύγκριση δε μπορεί να γίνει. Αν όμως δε μπορεί να γίνει ορατή η τραγική ομοιότητα του λόγου πρίν και των γεγονότων μετά, τότε σίγουρα δε μπορεί να γίνει κατανοητή και η έννοια της αυτοκριτικής. Μια αυτοκριτική που ελλείψει της έδωσε χώρο και τόπο σε όλα όσα κάποιοι ευκόλως διαχωρίζονται ως αιωνίως διαφονούντες στα ανοιχτα και περάστεεδωείμαστε εγχειρήματα. κρίμα ζ. μου....περίμενα ντομπροσύνη...τεσπα...

α. είπε...

Από το "Σα να ταιριάζει στους συντρόφους (μη βιαστείτε να διαχωριστήτε..αδυνατον) που σιωπηλοί τοποθετούν τους νεκρούς στην αναγκαιότητα της κοινωνικοοικονομικοταξικής σύγκρουσης", μέχρι το "Αν όμως δε μπορεί να γίνει ορατή η τραγική ομοιότητα του λόγου πρίν και των γεγονότων μετά", πόσο εύκολα φτάνεις, προκειμένου να στηρίξεις αυτό που λες;

Αλήθεια, εν τω μεταξύ, που τους είδες όλους αυτούς τους συντρόφους/ισσες που σιωπησαν και έκαναν αυτά που λες;

Προσωπικά είδα διάφορες τοποθετήσεις, θέσεις, κραυγές, εντάσεις και πολλά κείμενα, τα περισσότερα ενυπόγραφα και σαφή. Έτσι και καθόλου απλά.

Το πιο εύκολο πράγμα σε τέτοια τραγικά συμβάντα είναι ο καθένας να αρχίσει να κάνει τις προβολές που του αντιστοιχούν.

Και η λογική που λέει ότι γραμμικά η αδυναμία κάποιου ευθύνεται για την δυναμική κάποιου άλλου, λες και αυτός ο κάποιος άλλος είναι έρμαιο της δικής σου δύναμης ή αδυναμίας είναι κάτι παραπάνω από άστοχη. Είναι μία λογική με εξουσιαστικές αναφορές που δεν βοηθάει καθόλου.

Η αυτοκριτική δε γίνεται ούτε με εύκολες προτάσεις στο διαδίκτυο, ούτε μέσα σε 10 μέρες. Ντόμπρα πράγματα.

Κι όσο για το κρίμα, ανώνυμέ μου, θα επιλέξω να μην το σχολιάσω γιατί δεν βρίσκω κανέναν κόσμιο τρόπο.

δ είπε...

αυτοκριτική...απο ποιούς τη ζητάς;η δική σου πού βρίσκεται;ποιάς υπερδομής το προσκύνημα επιζητάς;καθόλου απλά λοιπόν...ποιές σιωπές επικαλείσαι;τι είναι αυτο που θες να ακούσεις,που θα βόλευε τα αυτιά σου;πες το μας,απο το να διαχωρίζεσαι έτσι απλά...

Ανώνυμος είπε...

Φίλε-η δ, επισκέψου την κεντρική σελίδα του ιντυμίντια και θα διαπιστώσεις πως το τρίτο μεγάλο θέμα στη σειρά έχει πληθώρα κειμένων κριτικής κι αυτοκριτικής. Κάπου εκει μέσα θα μας βρεις. Αν δεν σου αρκεί αυτή, πρέπει να μας πεις τί ακριβώς αναζητάς από τους διαχειριστές ενός μπλογκ σαν κι αυτό. Για να εξετάσουμε κι εμείς πως μπορούμε να συνεισφέρουμε στις αναζητήσεις σου.
Τοποθετήσεις με ερωτήσεις δεν γίνονται. Και πολλές φορές ο διάλογος εξ αποστάσεως και εξ ανωνυμίας είναι ελλειπτικός. Για αυτό λοιπόν συγκεκριμενοποίησε τη θέση σου για να δούμε πως και που μπορούμε να σου απαντήσουμε.
ζ.

δ είπε...

αγαπητέ/ή ζ,δεν απευθυνόμουν σε σένα ούτε στον/την α,αλλά στον/στην ανώνυμο/η...
οπότε μπορείς να με διαβάσεις απο την αρχή...τα σέβη μου...