Σάββατο 13 Φεβρουαρίου 2010

απολογισμός στη δύση μιας λύπης


εδώ που φτάσαμε
στυφή  γεύση
και πικρή
και μυρωδιά από κανέλλα
λες και δε πέρασε λεπτό
από τους βροχερούς μας περιπάτους.

εδώ που φτάσαμε
ακαθόριστη σκέψη
κίνηση νευρική
ανάμεσα σε βήματα κουτσά
δειλά να περπατήσουμε
για λίγο ακόμα.

εδώ που φτάσαμε
καθρέφτες και σώματα
σκιές σε καθρέφτες
και ατημέλητες φιγούρες
να κραυγάζουν μοναξιά
σε βουβά καταφύγια.

εδώ που φτάσαμε
και μετά κενό

κράτα με σφιχτά
και δες πώς απλώνεται
στα πόδια μας η θάλασσα
αγρίμι κατατρεγμένο.

χάρισέ μου μια τελευταία ματιά
και ετοιμάσου για την ύστατη πτώση.

15 σχόλια:

llachar είπε...

Πολύ όμορφο! τι υπάρχει άραγε μετά από "εδώ που φτάσαμε";

Ανώνυμος είπε...

η ζωη
να γαληνευεις καθως τρανταζεσαι

Ανώνυμος είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=BlbnF0ofWso

Ανώνυμος είπε...

Εδώ που φτάσαμε τίποτε άλλο από την δική μου αλήθεια.
Μα εδώ που φτάσαμε η δική σου ίσως κάπου κούρνιασε.

Εδώ που φτάσαμε σιωπή…μετά λέξεις και άλλες λέξεις
Αυτές που προβάλουν τα νοήματα, τα τροφοδοτούν, τα εμπλουτίζουν
Πέρα από κάθε νοηματοδότηση όμως,
η αλήθεια η δική σου κι δική μου, αισχρή μειοψηφία.
sonata

Ανώνυμος είπε...

Εδώ που φτάσαμε δεν έχει σημασία η αλήθεια.
Μα εδώ που φτάσαμε η δική μου αιωρείται στο μάτι του κυκλώνα.
Πάντα μου άρεσε η σιωπή και σιχαινόμουν τις λέξεις,την στιγμή που τροφοδοτείται ο ρεαλισμός και χάνεται το συναίσθημα.
Πάντα μου άρεσε η σιωπή και σιχαινόμουν τις λέξεις,την στιγμή που τα βλέμματα φώτιζαν νωπά.
Εδώ που φτάσαμε γραπτά και εικόνες χωρίς σκιά,δείχνουν πως δεν υπάρχει αλήθεια

γ. είπε...

"Εδώ που φτάσαμε"
Η κόλαση των μεταφραστών...

Ανώνυμος είπε...

:-)

Ανώνυμος είπε...

"Εδώ που φτάσαμε"
Η κόλαση των μεταφραστών...

τι θελει να πει ο ποιητης????

Ανώνυμος είπε...

Προσπάθησε να το μεταφράσεις!ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ!!!!!!

Ανώνυμος είπε...

ισως μοιαζει λιγο με την παραδοχη οτι ο εχθροσ του καλου ειναι το καλυτερο γιατι στην προσπαθεια σου να το φτασεισ φτανεισ στο χειροτερο αν και κατα την γνωμη μου δεν ισχυει

Ανώνυμος είπε...

Καλό,καλύτερο,χειρότερο,αλήθεια,ψέμα.Η υποκειμενικότητα σε όλο της το μεγαλείο.Έννοιες που μόνο σύγχηση μπορούν να φέρουν και αισχρές μειοψηφίες...

Ανώνυμος είπε...

Μετραγα τα λόγια σου
Τρέμοντας κριτής μην γίνω
Στης ηθικής τα τεφτέρια σου
Μα πάντα σαν κριτή μου σε επιθυμούσα αναγνωρίζω
Μιας και στα σκούρα φως από τα δικά σου μάτια αναζητούσα
Κι έτσι σε μια ηθική
τρύπια συνιστώσα αναγκαιότητας
όντας απαλλαγμένη από κάθε διαλεκτική
των συναισθημάτων και των θέλω εκφραστικότητας
άδειασα πρόσωπα και ρόλους
χαραχτήρες και χρεών κλητήρες
υπέκυψα στης αντικειμενικής αξιοπρέπειας τους όρους
για πρώτη φορά στη μοναξιά της σιγουριά μου αράχνιασα
με ασφάλεια μοναδική
πως κακό να σου κάνω πια δεν είμαι ικανή
μόνο που η δύναμη μου πια με τρομάζει
διώχνει όποιον πλησιάζει
και συλλαβαίνω τον εαυτό μου να χαίρεται
συναισθηματισμούς με μανία να αποστρέφεται
και το χειρότερο
λείπει το φως της κριτικής σου
το ενδότερο
τουλάχιστον ξέρω πως στάθηκα ανάξια εμπιστοσύνης
στης αναγκαιότητας του ρυθμού της βιασύνης
στης πολυπλοκότητας των φόβων μου νοημοσύνης
περί αμηχανίας, ελευθερίας και ντροπής
σάμπως δικαίωμα δεν έχεις την ιδιοτηκότητα σου να αποσιωπείς

Ανώνυμος είπε...

απολογισμός ή απολογία;


Πρώτον, με το σχόλιο μου, σε καμία περίπτωση δεν επιθυμούσα να μεταφράσω, μεταποιήσω, συνεχίσω, ολοκληρώσω ή τέλος πάντων μετατρέψω το ποίημα του G σε κάτι άλλο πέρα από αυτό που είναι. Διαβάζοντας το όμως, ένοιωσα την ανάγκη να αποτυπώσω ένα σύμπλεγμα σκέψεων και συζητήσεων που επεξεργάζομαι αυτή τη περίοδο. Η ανάρτηση του G λοιπόν, δεν ήταν παρά μόνο η αφορμή για να το κάνω. Το ότι χρησιμοποίησα τη φράση «εδώ που φτάσαμε» ήταν για να δείξω τη σύνδεση αυτή ( την «έμπνευση» που μου έδωσε). Και απ’ ότι φαίνεται, δεν τα κατάφερα..
Δεύτερον, προσπερνώ το γεγονός ότι η μαμά μου, μου έχει πει να μη μιλάω σε αγνώστους και συνεχίζω...Ανώνυμε κάτω από το σχόλιο μου, δεν καταλαβαίνω την σύνδεση μεταξύ ρεαλισμού και συναισθημάτων. Ανώνυμε κάτω από τον Γ κάτω από ανώνυμο, κάτω από ανώνυμο, κάτω από ανώνυμο, εφόσον φέρνουν σύγχυση οι υποκειμενικότητες γιατί δεν μιλάς για αντικειμενικότητα λοιπόν; Τέλος, ανώνυμε κάτω από τον προτελευταίο ανώνυμο (ω ανώνυμε), ο τελευταίος ανώνυμος δηλαδή, πολύ ωραίο ποίημα.
sonata

β.γ είπε...

Όντως,πολύ καλό ποίημα!!!Νομίζω δεν έχω ξαναδιαβάσει τέτοια κατάθεση συναισθημάτων εδώ μέσα!Μ'εκανε να βουρκώσω

Ανώνυμος είπε...

anonyme panw apo mena lipamai gia sena
an den exeis akousei auto...

http://www.youtube.com/watch?v=blYDSPidA6k